Never Ending Peace And Love

Kortom, NEPAL. Wat was het heerlijk in Nepal! In vergelijking tot wat we van India gezien hebben, een paradijs van rust en mooie natuur.

We zijn begonnen in Sauraha, Chitwan. Dit is een klein dorpje bestaande uit 65 hotels en wat winkeltjes en ligt aan het National Park. We hadden erg veel behoefte aan wat rust dus hebben het 5 dagen rustig aan gedaan. Allereerst genoten van het feit dat we zelf ons ritme konden bepalen en lekker konden uitslapen. We deelden een 7 persoons dorm met een stel uit Polen.

Dankzij Lieke en Ruben konden wij een fantastische olifantentour door het park maken. Ongeveer 1,5 uur in een bakkie op de rug van een olifant zitten, met zijn 4en, terwijl de eerste zonnestralen door de nog nevelige lucht heen komen, is een magisch gevoel. Helaas waren de mensen met wie we de olifant deelden minder stil dus zagen we geen rhinos. Daarintegen wel herten, grote spinnen en mooie natuur.
Daarnaast hebben we ook een kanotocht gemaakt, ook in de hele vroege ochtend. We hadden het geluk dat we de kano met zijn 2en, een gids en een 'driver' deelden, waardoor we extra van de rust konden genieten. Jawel, heel wat mooie vogels en bovendien ook nog eens 4 krokodillen gezien!
Aansluitend hebben we het olifanten broedcentrum bezocht. Naast een tiental volwassen en 3 vierjarige olifanten (welke allen vast stonden) was er een heel schattig olifantje van 3 maanden bij. Deze liep los en we betrapte hem erop dat hij onhandig probeerde uit te breken door over de omheining te klimmen. Bleek dat hij er gewoon omheen had kunnen lopen! Slim hoor die olifanten, behalve op jonge leeftijd!
Uiteraard hebben we ook het olifantenbad mee mogen maken, tot 2 keer toe! Grandioos gevoel, op de rug van een olifant het water in en je laten douchen. Het water zelf is minder fris maar ach, het gaat om de beleving!

Tijdens ons verblijf in het Chitwan Forest Resort, hebben we kennis mogen maken met een groep motormuizen (uit Engeland en Australie), die begeleid werden door de organisator welke trouwens in Kathmandu woont. Door hen werden we getipt dat we toch echt wel eerst naar Pokhara zouden moeten gaan aangezien Kathmandu niet veel anders zou zijn dan wat wet gewend waren van India. We dachten in totaal na Chitwan nog maar 4 dagen te hebben, maar wat hadden we ons grandioos vergist! We hadden nog een week! Dus wij toch naar Pokhara gegaan voor 4 dagen om daarna nog 2,5 dag in Kathmandu te besteden.

Pokhara is heerlijk! Fantastisch mooie omgeving aan de voet van de Himalaya. Op heldere dagen zie je de toppen van oa de Annapurna. Uiteraard was het wat bewolkter toen wij er waren, maar de kleine stukjes berg die we boven de wolken uit zagen steken, waren voor ons genoeg. Pokhara is een goede plek om buitenactiviteiten te ondernemen: trekking, hiking, fietsen, paragliding, roeien, zwemmen etc. Wij wilden twee dingen: Sarangkot bereiken (1586m) en op de fiets de World Peace Pagoda bewonderen. Bij beiden hoopte wij de toppen van de Himalaya te zien...helaas bleek later. Allereerst Sarangkot. Na vanaf een verkeerd punt begonnen te zijn, door de rijstvelden gelopen, een droge rivierbedding beklommen te hebben, kwamen we op het goede spoor...met nog maar een halve fles water en nog 2 uur te gaan... Sorry Jan, we hadden de kompas niet bij ons! We hebben meerdere malen op het punt gestaan om terug te gaan, maar gelukkig was er elke keer wel weer een van ons die de ander een schop onder de kont gaf om toch verder te gaan. Eenmaal de top bereikt, zijknat en verbrand, hebben we de tijd genomen om bij te komen en te genieten van het uitzicht.
We hadden bedacht om een lift terug te nemen, maar dan zouden we nog een half uur extra moeten wachten op de bus. Hadden we geen zin in, dus lopend terug naar beneden. Daar waar de heenweg 4 uur duurde, waren we binnen een uur weer beneden! Maar we hadden het gered en we waren erg trots op elkaar.
De World Peace Pagoda, kortweg Stupa, was weer een ander verhaal. We dachten wel even naar boven te fietsen. Wisten wij veel dat er geen asfalt lag en de weg ontzettend stijl was! Dus met de fietsen in de hand en deze keer genoeg water, zijn we naar boven gaan lopen. Aangezien we nog spierpijn hadden van de vorige klim, was deze tocht erg zwaar. Wederom op karakter de top bereikt. Tenminste, Martijn bleef bij het eerste de beste tentje zitten met cola en kon echt niet meer verder. Uiteraard moest er iemand foto's maken als bewijs, dus is Tessa na een korte pauze naar boven gegaan.

Wat we eigenlijk het meest bijzondere van Pokhara vonden was het volgende. Na een wandeling door het stadje kwamen we per ongeluk bij de Bullet Basecamp terecht. Bleek dat deze gerund wordt door een Nederlandse en een Aussie. Deze Nederlandse dame, Ginette, is 5 jaar geleden in Pokhara gaan wonen en is toen de stichting SEWA gestart. Wat deze stichting in een notendop doet is straatkinderen in een opvanghuis laten wonen, begeleid door het Nepalese team van SEWA. Deze kinderen gaan naar school en worden heropgevoed. Daarnaast worden de ouders, of overgebleven familieleden, benaderd om ook hun manier van leven te veranderen en een goed voorbeeld voor de kinderen te kunnen zijn. Daarnaast zijn er een aantal nevenprojecten waar vrouwen leren om voor zichzelf en de kinderen te zorgen zonder afhankelijk te zijn van een man (deze vrouwen hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt en zijn dan ook gescheiden). Een van deze vrouwen is een moeder van 10 kinderen. Zij werd door haar man mishandeld en is overgoten met zoutzuur dus zit onder de littekens. Zij leert nu op haar eigen benen te staan. Erg bijzonder. Ginette heeft ons meegenomen naar het huis waar deze kinderen wonen en een aantal vrouwen aan het werk waren. Er valt nog zoveel bijzonders te vertellen over deze stichting en de projecten maar dan wordt dit verhaal echt veel te lang. Over 6 maanden meer hierover.

Na Pokhara zijn we naar Kathmandu gegaan. Wij verbleven in een hotel in de wijk Thamel, wat overigens ook de enige echt leuke en enigszinds georganiseerde wijk is van deze stad. 5 van de 7 motormuizen tegengekomen tijdens het avondeten en de volgende 2 dagen met Mitja opgetrokken. Erg gezellig, lekker gelopen en veel gezien. Maar vooral relax aan gedaan.

Inmiddels zitten we na een lange tocht van Kathmandu via Dhaka en Hong Kong in Beijing. Het eerste wat ons al opviel was dat het veel schoner is, alleen bijna niemand spreekt hier Engels. Erg handig dus als je je af wil laten zetten bij je hotel door een taxi.

Veel liefs en tot het volgende avontuur!